| | Узор
- дрэва жыцця. Ен сімвалізуе вечнасць, бясконцае жыцце. |
| | Ярыла
на кані. У славянскіх пляменаў часоў язычніцтва Ярыла лічыўся
Богам урадлівасці і жыццевых сіл прыроды. |
| | Жытняя
Баба. Ў старажытных славян была багіняй урадлівасці. |
| | Узор
абуджэння прыроды вясною |
| | Узор
сонца. У старыя часы да Сонца як да бога звярталіся па дапамогу.
Галоўным богам яно было ў нашых продкаў-славян. Называлі яго
па-рознаму: то Сварогам, то Дажджбогам, то Хорасам. |
| | Яднанне
сонца і зямлі. У народнай свядомасці саюз зямлі і сонца спрадвеку
звязваўся з жыццём, цяплом, ураджаем. |
| | Узор
Святога Дрэва і Радаўніцы. У рамбічнай фігуры - Радаўніца ў
выглядзе дзвюх елачак. Паабапал - сімвалы душ нябожчыкаў-сваякоў.
Гэта пашана да іх памяці, адначасова і надзея, што продкі паспрыяюць
сям'і ў здароўі і дабрабыце. |
| | Святое
Дрэва. Грамнічнае дрэва. Азначае яно пажаданне нябожчыкаў жывым,
іх дзецям і ўнукам быць здаровымі, заможнымі, мець каласістае
жыта на ніве, пладавітую і сытую жывёлу ў хляве. А яшчэ гэты
матыў абазначае і свечку, ахвяру царкве за памінанне нябожчыкаў. |
| | Сімвал
продкаў. Гэта сваеасаблівая малітва, просьба да Бога, каб памерлыя
апынуліся ў раі, каб зямля ім была пухам і вечна грэла цёплае
сонейка. |
| | Узор
дажджу. Гэтым узорам людзі ў знойнае лета прасілі Бога даць
ім дажджу. |
| | Сімвал
дзіцяці. Заберагае ад няшчасця дзіцяці. |
| | Сімвал
маці |
| | Сімвал
абярэга. |